Podatek CIT wiąże się z wieloma wątpliwościami Podatników na temat kosztów uzyskania przychodów. Dzisiaj podpowiadamy, jak prawidłowo należy rozumieć podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych w przypadku lokali.

Prowadząc działalność gospodarczą w jakiejkolwiek formie – nawet we własnym mieszkaniu można od niego dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Odpisu dokonuje się w ustawowo określonej stawce rocznej od tzw. wartości początkowej (należy przemnożyć stawkę amortyzacyjną przez wartość początkową – wówczas uzyskujemy wysokość rocznego odpisu amortyzacyjnego: proporcjonalnie ustalamy odpis miesięczny w wysokości 1/12 odpisu rocznego).

Za wartość początkową budynku lub lokalu, wykorzystywanego na cele działalności gospodarczej, uważa się:

• w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia
• w razie częściowo odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego jako różnica pomiędzy wartością świadczenia a odpłatnością ponoszoną przez podatnika
• w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia
• w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W lokalu, który jest wynajmowany lub dzierżawiony, wartość początkową można wyliczyć tzw. metodą uproszczoną, polegającą na wymnożeniu ilości m² przeznaczonych na działalności przez kwotę 988 zł.