Od 1 stycznia 2016 r. prawnie uregulowana została zasada rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika. W myśl bowiem wprowadzonego art. 2a: „Niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowe rozstrzyga się na korzyść podatnika”. Unormowanie tej zasady bezpośrednio w Ordynacji powinno w istotny sposób pomóc w rozstrzyganiu kwestii z dziedziny „podatek CIT”.

Z nami podatek CIT nie jest straszny!

Wprowadzenie tej zasady nie oznacza, że nie funkcjonowała ona wcześniej. Wręcz przeciwnie. Zarówno w orzecznictwie, jak i Konstytucji, mowa jest o zasadzie in dubio pro tributario, w której korzenie ma zasada wprowadzona do Ordynacji podatkowej.

Oczywiście, żeby nie było tak łatwo, Ordynacja podatkowa pozostawia dwie kwestie wątpliwe:

1. co do podmiotu zasady – czy zawęża się jedynie do podatnika
2. co do przedmiotu zasady – co z rozstrzygnięciem w sprawie stanu faktyczne.

Odpowiedź na te wątpliwości znajduje się w interpretacji wydanej przez Ministra Finansów w dniu 29 grudnia 2015 r. (sygn.. PK4.8022.44.2015). Zgodnie z nią:

• 2a Ordynacji podatkowej odnosi się w swojej treści jedynie do podatnika. Nie ma jednak żadnych uzasadnionych powodów, które uniemożliwiałyby stosowanie tego przepisu także w sprawach innych podmiotów obciążanych obowiązkami wynikającymi z przepisów prawa podatkowego – płatników, inkasentów, następców prawnych podatnika czy osób trzecich odpowiedzialnych za cudze zobowiązania podatkowe.
• … zasada rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika dotyczy tylko wątpliwości co do treści przepisów prawa, a nie co do stanu faktycznego.