Środki trwałe na gruncie podatku CIT mają o tyle istotne znaczenie, że ich prawidłowe zdefiniowanie wpływa na zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie aktywów podatnika. Czym zatem są środki trwałe dla celów podatkowych?

Odpowiedź na to pytanie nie jest skomplikowana, ponieważ zawiera się bezpośrednio w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16a ust. 1). Przede wszystkim zaliczamy do nich:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

pod warunkiem, że stanowią własność lub współwłasność podatnika, zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, a ponadto  przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok, są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

Aby zatem dany składnik można było uznać za środek trwały, musi on spełnić szereg ściśle określonych warunków.

Amortyzacja środków trwałych stanowi koszty uzyskania przychodu (jest więc elementem zmniejszającym podatek CIT), przy czym pamiętać należy, że zasady amortyzacji podatkowej są odmienne od amortyzacji bilansowej.