Ustawa o podatku dochodowym mówi o obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej nie tylko w przypadku transakcji dokonywanej z podmiotem powiązanym, ale również „innych zdarzeń„. Co należy rozumieć pod pojęciem innych zdarzeń?
Pomiędzy podmiotami powiązanymi zachodzą różne zdarzenia gospodarcze, a nie tylko „transakcje”, które mają istotny wpływ na dochód (stratę) podatnika. W związku z powyższym od 1 stycznia 2017 r. obowiązkiem dokumentacyjnym nie są objęte jedynie transakcje, ale również inne istotne zdarzenia.
Mimo iż Ustawodawca nie wprowadził definicji „innych zdarzeń”, w uzasadnieniu projektu zmian Ustawy o podatku dochodowym wymienił przykładowe inne zdarzenia:
- umowy o zarządzaniu płynnością,
- umowy o podziale kosztów.
Inne zdarzenia cechują się tym, że:
a) nie mieszczą się w kategorii pojęcia transakcji,
b) zostały ujęte w księgach podatkowych w trakcie roku podatkowego,
c) ich warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o CIT oraz
d) mają istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika.
Do innych zdarzeń można zatem zaliczyć przykładowo naliczone, a nie zapłacone odsetki od pożyczki.
Obowiązkiem dokumentacyjnym objęte są jednak tylko istotne zdarzenia.
Za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:
1) 2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
2) 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
3) 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.
