Wartość początkową, od której wysokości zależy wysokość odpisów amortyzacyjnych, można określić w tzw. sposób uproszczony. Dotyczy to budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.
Metoda ta opiera się na przyjęciu w każdym roku podatkowym wartości stanowiącej iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.
Przykład: Podatnik wynajmuje lokal o powierzchni 100 m2. Jedno z pomieszczeń o powierzchni użytkowej równej 53 m2 wykorzystuje na cele prowadzonej działalności gospodarczej.
| powierzchnia lokalu przeznaczona na cele działalności gospodarczej | 53 m2 |
| stawka za 1 m2 | 988 zł |
| wartość początkowa | 53 m2 x 988 zł/m2 = 52.364 zł |
Metoda ta – mimo iż rzeczywiście jest prosta – ma jeden mankament. Stawka rzędu 988 zł/m2 jest stawką niezmienioną od kilku lat, a w związku z tym zupełnie niedostosowaną do obecnych realiów rynkowych.
