Od 1 stycznia zmianie uległy zasady korekty kosztów z tytułu nieterminowej zapłaty, jakie obowiązywały w okresie 2013 – 2015. Znowelizowany podatek CIT odchodzi od wcześniej założonej korekty, której głównym celem było zobowiązanie kontrahentów do terminowego dokonywania wpłat.

W praktyce, jak wiemy, korekta ta była kłopotliwa dla Podatników. Od 1 stycznia, bez względu na to, jaki termin płatności został ustalony pomiędzy stronami, to faktury zaksięgowane będą stanowiły koszt uzyskania przychodu (koszt podatkowy) na zasadach ogólnych.

Warto jednak w tym miejscu podkreślić, że w praktyce organy podatkowe będą miały prawo do kwestionowania zaliczenia przez podatnika do kosztów w podatku CIT faktur niezapłaconych, o czym mówi wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 października 2013 r., sygn. II FSK 2924/11. W przytoczonym wyroku stanowisko Sądu sprowadziło się do stwierdzenia, iż kosztem uzyskania przychodu może być jedynie wydatek faktycznie poniesiony, czyli powodujący uszczuplenie zasobów finansowych.

Jednakże, co do zasady, od dnia 1 stycznia 2016 r. wróciliśmy do stanu, w którym na Podatniku nie ciąży już obowiązek korekty kosztów w podatku CIT z tytułu nieterminowej zapłaty.