Jednym z kosztów uzyskania przychodów jest tzw. ulga technologiczna. Jak ustalić wielkość odliczenia? Kiedy i czy w ogóle Podatnik może utracić do niej prawo?

Podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota poniesionych wydatków na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W przypadku przedpłat w roku poprzedzającym rok, w którym nową technologię podatnik wprowadził do ewidencji, wydatki te uznaje się za poniesione w roku wprowadzenia tejże technologii do ewidencji.

W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe, licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji.

Podatnik może utracić prawo do ulgi technologicznej, jeżeli przed upływem 3 lat podatkowych licząc od końca roku, w którym wprowadził technologię do ewidencji:

• udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii; nie dotyczy to przeniesienia prawa w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczasowych przedsiębiorców albo
• zostanie ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku lub zostanie postawiony w stan likwidacji albo
• otrzyma zwrot wydatków na tę technologię w jakiejkolwiek formie.

Prawo do ulgi nie przysługuje podatnikowi, który w bieżącym lub poprzednim roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.